تاثیر لیزر گالیوم-آرسناید (۹۰۴ نانومتر) بر کاهش سطح زخم و تغییر ایندکس مچ پایی-بازویی در زخم پای دیابتیک

زمینه و هدف: زخم پای دیابتی به عنوان یکی از شایع ترین عوارض دیابت شناخته شده است که معمولا به درمان های متداول ترمیم زخم مقاوم می باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر لیزر کم توانga-as  با 904 نانومتر بر ترمیم زخم مزمن پای بیماران دیابتی نوع 2 می باشد. روش بررسی: 27 بیمار دیابتی با زخم پای ایسکمیک با درجه ی 2 معیار واگنر به طور تصادفی به دو گروه لیزر درمانی (15 بیمار) و گروه پلاسبو (12 نفر) تقسیم شدند. در گروه لیزر درمانی، لیزر (ga-as، 2 ژول بر سانتی متر مربع، 90 میلی وات) و در گروه پلاسبو پروب لیزر مطابق با گروه درمان اما به صورت خاموش به کار برده شد. درمان معمول جهت ترمیم زخم در هر دو گروه بعد از لیزر درمانی، سه بار در هفته و تا دوازده جلسه اعمال گردید. محیط سطح زخم و دمای محیط اطراف محل زخم (قبل و بعد از درمان)، در جلسات اول، ششم و دوازدهم، و شاخص مچ پایی-بازویی در جلسات  اول و دوازده ارزیابی شد. یافته ها: در گروه لیزر درصد بسته شدن سطح زخم نسبت به سطح پایه در جلسه 6 و 12 (به ترتیب 36/6±97/43، 22/7±02/72 درصد) نسبت به گروه پلاسبو (به ترتیب 98/7±48/6، 05/9±69/12 درصد) افزایش معناداری نشان داد (05/0>p). اما تغییرات در میزان شاخص مچ پایی-بازویی و دمای اطراف محل زخم در دو گروه تفاوت معناداری با یکدیگر نداشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد لیزر گالیوم آرسناید از طریق اثر فوتو شیمیایی غیر حرارتی در محیط زخم منجر به تسریع بسته شدن زخم مزمن پای بیماران دیابتی می شود.